Jerozolima, odkąd ją znamy – czy to jako miasto Melchisedeka (1 Mojż. 14:18), czy osada jebusejska (Sędz. 10:19) – była twierdzą położoną na skalnym wzgórzu i otoczoną murami. Chcąc do niej wejść, trzeba było przejść przez jedną z bram. Biblijna Jerozolima, zarówno ta historyczna i geograficzna, jak i duchowa, jest miejscem spotkania człowieka z Bogiem. Na górze Moria, powyżej syjońskiej skały, gdzie Abraham oddał Bogu swego syna, Dawid zapragnął założyć stolicę Bożego królestwa dla Izraela i całego świata (2 Sam. 7:10; 1 Król. 8:43; Psalm 45:7). Bóg uznał i uświęcił ten zamysł. Tam wzniesiony został przez Salomona dom Boży, który Najwyższy napełnił swą chwałą (1 Król. 8:10-11). Idąc na spotkanie z Bogiem, człowiek udawał się do Jerozolimy, a wkraczając do niej, przechodził przez jedną z bram.
Również i dzisiaj droga na spotkanie z Bogiem w duchu i w prawdzie wiedzie przez bramy. Nowa Jerozolima będzie miała ich dwanaście – perłowych, pod wezwaniem synów Jakuba (Obj. 21:12). Obecna, duchowa, też ma ich wiele. Dążąc do świętości, czy to osobistej, czy społecznej, trzeba przez nie przejść. Stare miasto w Jerozolimie ma osiem bram, których symbolika może ukazywać drogi osiągania świętości społecznej. Pięć bram historycznych, dziś już nieistniejących, kojarzy się z indywidualnymi drogami człowieka, wiodącymi do mieszkania z Bogiem. Zapraszamy na tę wycieczkę wokół murów Jerozolimy w nadziei, że pomoże ona Czytelnikowi odnaleźć swoje osobiste miejsce spotkania z Najwyższym w duchowym mieście, którego świętość zagwarantowana jest ofiarą Jezusa.
